,,Mijn dochter vindt dit gewéldig. Maar als ze het ziet, moet ik het altijd afwijzen. Ik kan het niet kopen.” Moeder Ghislaine haalt enthousiast een TOPModel-kleurboek uit de schappen in de Speelgoedbank in Sneek: eindelijk kan ze haar zevenjarige dochter eens dat boek geven waarmee ze zelf popsterren kan kleuren en knutselen.

Het is Ghislaines eerste bezoek aan de Speelgoedbank. Ze zag op Facebook voorbijkomen dat er gratis speelgoed kan worden gehaald door gezinnen die weinig te besteden hebben. Dat kwam als geroepen. ,,We hebben het financieel behoorlijk zwaar. Normaal gesproken koop je wel eens wat voor je kinderen, maar dat is moeilijk nu er weinig te besteden is.”

‘Niet alleen achter een schermpje’

En dat is precies waarvoor de Speelgoedbank er is, zeggen vrijwilligers Tjitske Groen en Ina Hofman. Dat ook kinderen uit die gezinnen wat nieuws kunnen krijgen. ,,En we hopen hiermee ook te stimuleren dat ze samen spelen”, vertelt Groen. ,,Dat ze niet alleen maar achter een schermpje zitten, maar lekker met hun vrienden kunnen spelen.”

Elke keer dat de Speelgoedbank op bedrijventerrein Houkesloot open is – één ochtend per maand – mogen de klanten langskomen om per kind twee speelgoedartikelen uit te zoeken.

De afgelopen maanden was dat vanwege de lockdown niet mogelijk. Toch hebben de vrijwilligers niet stilgezeten. In een ruimte naast de opslaghallen richtten ze een nieuwe winkel in. Die werd zaterdag geopend, en dat was ook meteen de eerste keer openingsdag sinds medio december. Al mogen de kinderen zelf nog niet mee naar binnen: dat durven de vrijwilligers vanwege de coronamaatregelen nog niet aan.

De nieuwe winkel ligt vol met tweedehands en ook veel nieuw speelgoed, dat trouw wordt aangeleverd door allerlei particulieren en sponsors.

‘Ze moeten wel zelf langskomen’

Heel druk is het nog niet. De vijftien vaste bezoekers, die gezamenlijk veertig tot vijftig kinderen hebben, komen lang niet allemaal langs. Al heeft iedereen wel vooraf een bezoektijdstip toegestuurd gekregen. Hoe het kan? De vrijwilligers weten het niet. ,,Ze moeten natuurlijk wel zelf langskomen”, zegt Groen.

Vaste bezoeker Linda is er wel. Zij is maar wat blij dat ze weer wat moois mag uitzoeken voor haar twee zoons en twee dochters. ,,Echt fijn dat je zo een extraatje aan je kinderen kunt geven.” En, vertelt ze, ze spaart soms ook meteen wat op voor Sinterklaas. Kan ze de kinderen ook dan mooie cadeaus geven.

Met een pak stoepkrijt, een Meccano-bouwset en onder meer een paar klossen komt Linda bij de balie. Dan blijkt dat ze nog wel iets mag uitzoeken. ,,Mag ik dat poppenhuis dan ook meenemen? Top! Daar wordt hij helemaal blij van.” Want haar jongste zoon, vertelt ze, houdt zó van spelen met poppen.

De speelgoedbank is er voor een brede doelgroep: van mensen in schuldsanering en bijstand tot vluchtelingen. Een verwijzingsbrief van een hulporganisatie, bijvoorbeeld van de voedselbank, is genoeg. De vrijwilligers merken dat vooral alleenstaande moeders er dankbaar gebruik van maken.

Meer mensen, naamsbekendheid en vrijwilligers

Toch zouden er nog wat meer klanten bij kunnen. Speelgoed genoeg, en volgens de vrijwilligers ook mensen genoeg die ervoor in aanmerking komen. Hofman zegt dat de Speelgoedbank wel wat meer naamsbekendheid zou mogen krijgen. Wellicht dat dat kan helpen om meer klanten te trekken. ,,Maar er speelt ook vaak een soort schaamte mee.” En bij vluchtelingen merken ze wel eens dat die het ongemakkelijk vinden om spullen te krijgen zonder iets terug te kunnen doen.

En ook vrijwilligers kunnen er nog best wat bij – ze zijn nu met z’n zessen. Want het is mooi en dankbaar werk.

Dat blijkt wel als ze de enthousiaste Ghislaine zien, die onder meer een soort karaokeset, een speelgoedauto en natuurlijk het kleurboek heeft uitgezocht. Want Ghislaine weet zeker: ze kan haar kinderen nu een geweldig plezier doen. ,,Ze zijn súperblij dat ze eindelijk weer eens wat kunnen krijgen.”